Lieve mensen we zitten volop in de donkere tijd van het jaar. Ja ja december is voor veel mensen een moeilijke maand. De korte dagen maakt ze somber soms zelfs depressief. Baasje heeft er last van en ook ik sleep me door de dagen heen.
Misschien is het dan ook niet toevallig dat we in deze maand
extra veel feestdagen hebben met vooral veel zoetigheid. Ja ik heb me laten
vertellen dat het niet voor niets is dat er in de decembermaand veel zoetigheid
gegeten wordt. Gevulde speculaas, marsepein, chocoladeletters: de winkels
liggen er vol mee en Baasje die normaal suikervrij eet kan de verleiding niet
weerstaan om af en toe iets mee naar huis te nemen.
Ze vertelde me dat ze als
kind samen met haar broertjes altijd een groot suikerbeest in hun schoen kregen.
‘Zo lekker Jip, de geel gekleurde smaakten naar citroenen, de oranje naar
sinaasappel, de roze naar frambozen, de witte naar amandelen, maar het allerlekkerst
waren de bruine suikerbeesten die naar cacao smaakten.’
Baasje slikte het speeksel weg dat ze bij de gedachte alleen
al in haar mond kreeg. ‘Zo jammer dat
die niet meer in de winkel liggen!’ Ze
zou ze ook niet durven kopen voor haar kleinkinderen. ‘Nee dat kon helemaal
niet meer. Haar zoon zou vragen of zie niet goed bij haar hoofd was om een kind
zo’n grote klont suiker te geven. Of ze misschien wilde dat al hun tanden uit
de mond wegrotte?
Die was allang vergeten hoe zoet en zacht de suiker weg smolt
op je tong nadat je na lang aarzelen eindelijk besloten had om de kop van het
beest eraf te breken.’ De rest werd eerst bewaard tot het verlangen naar het
zoet te sterk werd en er steeds meer beest stukje bij beetje in de mondholte
verdween.
Verward in haar herinneringen en de realiteit van vandaag
zocht ze naar argumenten, naar waarom alles tegenwoordig zo streng was? Zo
alles of niets? Zo zwart-wit? Wat was erop tegen om kinderen, jonge mensen en
misschien zelfs volwassenen in de donkerste tijd van het jaar een beetje zoet
te houden? Ze een blij gevoel te geven met een suikerbeest? Ik had er niet echt
een antwoord op, behalve dan dat ik zelf liever een stukje kip heb.
‘Zou het niet zo kunnen zijn Jip,’ vroeg ze mij: ‘dat al die
agressie en boosheid die er nu over de wereld heen en weer getwitterd wordt
over Donald Trump, zwarte Piet, racisme en discriminatie; over zich niet gezien
voelen een stuk minder zou zijn als mensen weer suikerbeesten mogen eten?’
Lieve mensen ik weet niet of het recept van Baasje de
oplossing is voor alle problemen die mensen ervaren, maar een beetje lief voor
elkaar zijn kan volgens mij geen kwaad! Ik wens jullie allemaal een zachte en
zoete decembermaand!
Woef! Jip
Woef! Jip
Verscheen in de VoordorpVooruit van december 2016
Geen opmerkingen:
Een reactie posten