Jip voert de geiten

De wijkkrant bestaat precies één jaar. Baasje is uitgenodigd op een etentje, maar dieren zijn daar ongewenst. Boe! Theo van Gogh houdt al een jaar zijn mond. Gek hoor, als je dood bent praten mensen uit jouw naam. Ineens weten ze wat jij denkt, wat je zou zeggen, wat je zou doen en vooral wat je zou willen. Ik leef al twee jaar, maar vaak hoor ik baasje zeggen: wat wil je nu? Waarom blaf je nou? Hou daar mee op! En dat is netjes uitgedrukt. Onbegrepen kruip ik in mijn mand en wacht tot ze zegt wat zij wilt.

Zo zegt ze tegenwoordig iedere morgen: ‘kom mee! , We gaan de geiten voeren.’ Op ‘Ons Buiten’ zet ze me boven op een kruiwagen met hooi, naast twee emmertjes voer. Brokken voor de geiten en graan voor de kippen. Ik moet buiten de dierenweide blijven alleen omdat ik één keer – op visite bij haar zwager - een kip heb nagezeten, die nadien aan een shock is overleden. De kip kakelde opgewonden en rende met fladderde vleugels voor me uit. Hoe kon ik nu weten dat ze niet met me wilde spelen?

Je kunt dat toch niet vergelijken met die stoute hond in onze wijk, die poesen dood bijt of ernstig verwond. Zo’n hond mag nooit meer los op straat. Stel je voor dat hij onze poes Chérìe te pakken krijgt. Dan brengt ze nooit meer levende muizen mee naar huis. Baasje is daar niet erg opgesteld, maar wij hebben samen dagenlang pret met: ‘zoek de muis!’

Baasje begrijpt niet dat een hond - dat ik - ook wel eens wat wil. B.v. wat in de laatste wijkkrant stond: een boomspiegel adopteren. Je weet wel zo’n stukje aarde met midden in een boom. Dat zou ik nu willen; mijn eigen adoptief boom met in de aarde een bordje waarop staat: Jip. Wie weet willen Maxime, Heli, Nel, Boef, Cato, Dirk, Binky, Max en andere honden uit onze wijk ook wel een boomspiegel adopteren en op natuurlijke wijze onderhouden. In het voorjaar stippelen we dan een route uit waarlangs Voordorpers onze kunstwerken kunnen bewonderen en wie weet win ik dan de prijs…
Maar ja, misschien moet ik wel wachten tot ik dood ben, voor baasje zal begrijpen wat ik wil. Dan pas geeft ze me een mooi stukje zwarte aarde in de buurt van een boom met midden in een bordje waarop in mooie letters geschreven staat: JIP.
WOEF!


Verscheen in de Voordorpvooruit in november 2005