Zo hond, zo Baasje!

President Franklin Roosevelt

Lieve lezers, wie had ooit kunnen denken, met alles wat ik achter de rug heb, dat ik het jaar 2017 zou halen. En toch heb ik het geflikt! Ik moet toch wel een heel bijzondere hond zijn en Baasje zou dat meer moeten waarderen. Ik bedoel dat ze met mij mag samenleven: met zo’n knappe en intelligente hond. Jazeker hier in huis zou de regel moeten gelden: Jip first!

En is het ook niet zo dat honden een afspiegeling zijn van de Baasjes zelf. Dus dat je in de hond het karakter van het Baasje herkent! Je hebt dus geen Universitaire studie psychologie nodig om na te gaan wat voor vlees je in de kuip hebt. U begrijpt Baasje mag niet mopperen. De laatste tijd is ze erg in de ban van de Amerikaanse verkiezingen en nu de Amerikanen Donald Trump als President hebben gekozen, wil ze weten wat voor hond Trump aan zijn zijde heeft. 

           

Veel presidenten zijn gefotografeerd samen met hun hond. Zo ontdekte Baasje dat de Obama’s een Portugese waterhond als huisdier hebben. Toevallig hebben wij sinds kort ook een Portugese waterhond in de familie. Ze heet Fee en eerlijk is eerlijk het is een drol van een hond.  

        

President Bill Clinton had een chocoladekleurige labrador Buddy. Helaas is deze kort na zijn presidentschap door een auto overreden. Echt treurig wat een verliezen de Clintons lijden.

Boeiend zijn ook de honden van vorstinnen. Zo had Koningin Juliana in de jaren 70, een hond Zara. Het was een roodbruine Basenjihond ofwel een Afrikaanse boshond.

                                       

      

Op een foto is Zara afgebeeld zittend op Juliana’s schoot en het is frappant hoe die twee op elkaar lijken. De rimpels in hun voorhoofd, de manier van kijken en de houding van het hoofd. Opmerkelijk ook is, dat Zara niet 100% gehoorzaam was en niet eenvoudig om op te voeden. Ha! Leek dus een beetje op mij. Queen Elisabeth van Engeland omringt zich steevast met kleine dikkertjes van het Corgi ras.

Baasje heeft niet kunnen ontdekken wat voor soort hond Donald Trump mee naar het Witte Huis heeft genomen. Als hij al een hond heeft dan moet het er wel een zijn met een opgeblazen ego, een soort schertsfiguur, die hoog van de toren blaast. De naam Trump namelijk verwijst ook naar een bepaald soort blaasinstrument: een Trumpet! Maar goed baasje heeft niets kunnen vinden over een trouwe viervoeter van Trump. Misschien had Robert de Niro welk gelijk toen hij Trump benoemde als hond, een straathond. Maar wel een die de solo blaast op de trumpet. In Amerika is alles mogelijk.

                

Woef! Jip

wie zoet is krijgt lekkers

                                                                                                                                                                                   

   

Lieve mensen we zitten volop in de donkere tijd van het jaar. Ja ja december is voor veel mensen een moeilijke maand. De korte dagen maakt ze somber soms zelfs depressief. Baasje heeft er last van en ook ik sleep me door de dagen heen.

Misschien is het dan ook niet toevallig dat we in deze maand extra veel feestdagen hebben met vooral veel zoetigheid. Ja ik heb me laten vertellen dat het niet voor niets is dat er in de decembermaand veel zoetigheid gegeten wordt. Gevulde speculaas, marsepein, chocoladeletters: de winkels liggen er vol mee en Baasje die normaal suikervrij eet kan de verleiding niet weerstaan om af en toe iets mee naar huis te nemen. 

Ze vertelde me dat ze als kind samen met haar broertjes altijd een groot suikerbeest in hun schoen kregen. ‘Zo lekker Jip, de geel gekleurde smaakten naar citroenen, de oranje naar sinaasappel, de roze naar frambozen, de witte naar amandelen, maar het allerlekkerst waren de bruine suikerbeesten die naar cacao smaakten.’ 

Baasje slikte het speeksel weg dat ze bij de gedachte alleen al in haar mond kreeg.  ‘Zo jammer dat die niet meer in de winkel liggen!’  Ze zou ze ook niet durven kopen voor haar kleinkinderen. ‘Nee dat kon helemaal niet meer. Haar zoon zou vragen of zie niet goed bij haar hoofd was om een kind zo’n grote klont suiker te geven. Of ze misschien wilde dat al hun tanden uit de mond wegrotte?

Die was allang vergeten hoe zoet en zacht de suiker weg smolt op je tong nadat je na lang aarzelen eindelijk besloten had om de kop van het beest eraf te breken.’ De rest werd eerst bewaard tot het verlangen naar het zoet te sterk werd en er steeds meer beest stukje bij beetje in de mondholte verdween.

Verward in haar herinneringen en de realiteit van vandaag zocht ze naar argumenten, naar waarom alles tegenwoordig zo streng was? Zo alles of niets? Zo zwart-wit? Wat was erop tegen om kinderen, jonge mensen en misschien zelfs volwassenen in de donkerste tijd van het jaar een beetje zoet te houden? Ze een blij gevoel te geven met een suikerbeest? Ik had er niet echt een antwoord op, behalve dan dat ik zelf liever een stukje kip heb.

‘Zou het niet zo kunnen zijn Jip,’ vroeg ze mij: ‘dat al die agressie en boosheid die er nu over de wereld heen en weer getwitterd wordt over Donald Trump, zwarte Piet, racisme en discriminatie; over zich niet gezien voelen een stuk minder zou zijn als mensen weer suikerbeesten mogen eten?’

Lieve mensen ik weet niet of het recept van Baasje de oplossing is voor alle problemen die mensen ervaren, maar een beetje lief voor elkaar zijn kan volgens mij geen kwaad! Ik wens jullie allemaal een zachte en zoete decembermaand!

Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van december 2016