donderdag 8 juli 2010

Micky


Voor ik mijn volgende column (uit de oude doos) haal wil ik eerst iets vertellen over Micky. Op de foto in mijn vorige blog loop ik nog achter haar aan op het strand. Micky was de hond van mijn peettante Petra. Ja was, want bijna één jaar geleden hebben ze haar in laten slapen. Zo zielig! Ze kon niet meer kijken. Niet meer horen. Liet haar urine lopen. Alleen het ruiken en eten ging nog goed. Ja, daar word je dan toch heel verdrietig van. Weet je Micky, was een beetje mijn moeder. Ze probeerde me altijd de regels uit het hondenwetboek bij te brengen, want daar ben ik niet zo goed in. Dan lag ze op de bank, trok haar lip op, zodat ik een paar van haar tanden kon zien en dan gromde ze, omdat ik als een dolle de kamer rond rende om iedereen gedag te zeggen.
Baasje vond het ook heel erg. Ze kende Micky vanaf het begin en heeft veel op haar gepast en voor haar gezorgd als Petra met Leo en de kinderen op vakantie in het buitenland waren.


Dus zeg ik nog één keer: Dag lieve Micky! Nu kan je nooit meer naar me grommen.

2 opmerkingen:

  1. wat een machtig beest, die Micky. hij zal nu de hondenengeltjes wel de regels van de hondenhemel bijbrengen, denk je niet Jip?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja vast wel! Maar weet je Heldinne, Micky was best lief, alleen ze was een beetje jaloers. Je weet wel omdat ik te veel aandacht vroeg van iedereen.

    BeantwoordenVerwijderen