woensdag 30 juni 2010

Samen op weg



Het was koud en guur, die dag dat ik voor het eerst mee mocht naar het strand van Scheveningen samen met Micky. Bijna net zou koud als toen ik mijn 2e column schreef. Het was net na de Tsunami kerstmis 2004.

Bedankt voor de enthousiaste reacties op de eerste Snuffelhoek en voor jullie bijval om het hondenbezit te stimuleren. Het is niet alleen gezond voor de baasjes hebben ze mij verteld, maar het komt de leefbaarheid en veiligheid van heel Voordorp ten goede als er veel baasjes met honden buiten wandelen. Je krijgt dan een natuurlijke sociale controle waardoor we minder politieagenten nodig hebben. De hangjongeren zullen zich minder vervelen omdat wij ook rondhangen. Er is minder vandalisme en minder auto inbraken. Dat is goed voor de agenten die zich niet meer bezig willen houden met dit soort futiliteiten en goed voor de regering die euro’s wil bezuinigen. Geweldig toch! Ik kreeg er bijna een kleur van en dat is echt moeilijk voor een witte hond.
Als alles werkt zullen er volgend jaar ook minder eenzame mensen zijn in die gezellige maand december. Vorig jaar was ik een pup en sliep ik nog veel, maar dit jaar maakte ik alle feestelijkheden mee. Ik schrok wel van de Zwarte Piet die met al zijn pakjes pats boem door de deur van het balkon de kamer kwam binnenvallen. De haren in mijn nek stonden recht overeind. Ik blafte heel hard. Gelukkig kwam Paul tussenbeide, want bijten mag niet.
De geur van pepernoten was amper uit de lucht of heel Voordorp rook naar dennenappels en overal groeiden lichtjes. In bomen. Aan deuren en voor ramen. Ik keek mijn ogen uit. Ik wist niet dat de natuur in de winter zo mooi kan zijn! Baasje vertelde dat, er een kindje geboren zou worden. Ergens in een stal. Een kindje dat vrede brengt in de harten van alle mensen. Even dacht ik, dat het bij ons voor de flat zou gebeuren. Op de stoep lag al een matras en een heleboel hout en dozen. Genoeg om een stal van te bouwen.
Baasje hielp me snel uit de droom. Ze mopperde over de milieupolitie die je met vijftig euro beboette, zodra je een zak met huisvuil één uur te vroeg buiten zette, maar die je niet zag als de reinigingsdienst de hele kerst een hoop grof vuil voor de flat liet liggen. Maar haar gemopper verstomde toen ze tweede kerstdag de beelden uit Azië zag. Ze zat weer met Paul op de bank voor de tv. Ik hoefde deze keer geen tranen op te likken. Beiden keken ze met grote ogen vol ongeloof naar het water dat huizen, mensen, dieren: alles meesleurde.
Nu hou ik zo wie zo niet van water. Ik ben een graver. Geef mij maar een duin met holen en konijnen. Baasje is bang dat ik vast kom te zitten, maar wie weet mag ik in 2005 toch een keer los in het duin? Alle mensen spraken wensen uit bij het begin van het Nieuwe Jaar. Prinses Irene schreef in ‘Trouw’ dat we veel meer moeten belichten wat ons bindt. Daar ben ik het helemaal mee eens. Niet meer zeuren over waarin we anders zijn, maar samen op weg de toekomst in. En willen we dat goed doen, dan moeten we er nu voor elkaar zijn! Mooi hé! Woef! Jip.

Verscheen eerder in de 'Voordorp Vooruit' van januari 2005

Geen opmerkingen:

Een reactie posten