Jakkes nog aan toe. Wat een takkeweer! Neen hoor geen
hondenweer. Natuurlijk moest ik er wel even uit. De mensen hebben nog steeds
geen WC voor honden uitgevonden. Wel een kattenbak. Die twee poezen waar ik mee
samen woon, zitten dus lekker droog met ieder een eigen bak.
Terwijl ik samen met baasje, die gewapend was met een enorme
paraplu, de stortregen in moest. Nee echt geen hondenweer. Het is niet leuk om
in gekromde houding stil te moeten zitten terwijl het water met bakken uit de
hemel op je rug valt.
Overvallen wordt
door een lage drukgebied. Een depressie! Wat volgens René Diekstra, een veel
besproken psycholoog, eigenlijk onderdrukte woede, dus hetzelfde als agressie
is.
Ik heb het zelf gehoord. Hij was op de radio om uit te leggen
hoe het kwam dat Copiloot Andreas Lubitz, terwijl die aan depressiviteit leed, er toch voor gekozen had om met al die
mensen aan boord, tegen een bergwand aan te vliegen. Volgens Diekstra is dat
dus samengeperste agressie, die vrijkwam toen de gezagvoerder even een plasje
moest doen of misschien zelfs een grote boodschap. Want dat weten wij
natuurlijk niet.
Waren er nu maar geen Wc’s in het
vliegtuig geweest, dan had de gezagvoerder gewoon moeten wachten tot het
vliegtuig zijn bestemming had bereikt. Tot al de passagiers weer met de
beentjes op de grond hadden gestaan en de depressie van de copiloot op de
normale manier gekanaliseerd. Niet meer dan een storm in een glas water.
Helaas, er was wel een Wc aan boord en de gekte sloeg toe.
Arme mensen. Arme familie en vrienden.
Wat ik me nog wel afvraag: zou er mogelijk een verband
bestaan tussen de hoge druk in mijn buik als ik moet poepen en de lage druk van
de depressie als ik dit buiten op een veldje in de regen doe?
Ik bedoel is mijn grote boodschap dan samengeperste
agressie?
Woef! Jip
Verschijnt in april 2015 in de VoordorpVooruit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten