Ik heb deze keer zoveel te vertellen, dat ik bijna niet weet
waar ik zal beginnen. Zoveel is er gebeurd de laatste tijd. Die storm op de
Filipijnen laat ik maar liggen. Zo verdrietig! Het doet me denken aan de
tsunami waarover ik schreef in mijn column van januari 2005 met al die
slachtoffers. Ja daar word zelfs ik
beroerd en stil van.
Dan hebben we natuurlijk ook die heisa over zwarte Piet. Dat
er mensen zijn die zich door hem gediscrimineerd voelen. Dat het zover is
gekomen dat Sint Nicolaas geflankeerd door een arrestatieteam, bestaande uit - als zwarte Piet verklede - politiemannen
compleet met kogelvrije vesten en tot de
tanden bewapend, moest worden ingehaald!
Tja dat gaat mijn hondenverstand ver te boven.
Dat er mensen zijn, die vinden
dat ze op zwarte Piet lijken? Een boeman uit de Middeleeuwen, die
langzamerhand veranderd is in een knecht van Sint Nicolaas en zwart van het roet omdat hij door
schoorstenen heen moet kruipen om cadeaus voor de kinderen binnen op tafel uit
te stallen? Althans dat beweert baasje. Zo was dat bij haar thuis toen ze nog een kind was en nog nooit een
gekleurd medemens ontmoet. Cadeautjes met een briefje erbij waarop behalve een
opvoedende tekst ook vettige roet vingerafdrukken zaten van Piet.
Nu is het wel zo dat er heden ten dagen bijna geen
schoorstenen meer zijn. Tegenwoordig bonst Piet op de buitendeur. Rent hard weg
en laat een jute zak met cadeautjes achter. Dus dat hij zo zwart is klopt niet
meer helemaal. Volgens mij moet Sint Nicolaas met al zijn Pieten naar het
badhuis en ze daar eens grondig schoon schrobben zodat we weer gewoon witte
Pieten hebben. Natuurlijk moet Sint ook een paar Pieten met licht en donker
getinte huidskleur in dienst nemen. Zodat hem niet verweten kan worden dat hij
blanke mensen voor trekt op mensen met een andere huidskleur en hij alsnog door
het UWV voor de rechter wordt gesleept.
Tsjonge dat een huidskleur zo belangrijk is. In de
hondenwereld doen we niet aan Sinterklaas. Jammer anders zou ik met mijn witte
vacht vast Sinterklaas mogen zijn en Indy van de overkant ( je kan haar in het
donker niet eens zien) vragen we als Zwarte Piet. Zonder te ruziën gaan we dan samen
langs alle deuren en bonzen tot er open wordt gedaan. Nee we lopen niet hard weg, maar participeren
net zo lang tot we een levend mens hebben gezien. Pas als we zeker weten dat het
huis een gewoon huis is - geen mausoleum waar een lang geleden gestorven oude
vrouw ligt opgebaard, die iedere maand haar huur keurig op tijd betaalt - pas
dan stellen we ons voor, trekken de zak open en zeggen tegelijkertijd :
‘Dag Meneer! Dag Mevrouw! Dag lieve kindertjes! Wij hebben
een cadeautje voor u meegebracht. Wij zijn Sint en Piet en de kleur van onze
vacht of uw huidskleur interesseert ons niet! ‘
Woef! Jip
Verscheen in de VoordorpVooruit van december 2013
Geen opmerkingen:
Een reactie posten