Houdt u ook zo van gezelligheid? En
weet u dat ze in de landen om ons heen er niet eens een woord voor
hebben. Ze doen daar ook wel spelletjes met hun hond, pakken een
terrasje of gaan met zijn allen naar de kroeg, maar wat gezellig is
weten ze niet.
Gezellig, vertelde baasje, komt van
'Gezel' en dat woord komt weer van 'Zaal'. Lang geleden waren
gezellen leerlingen van een Meester, die hen een beroep leerde. De
gezellen woonden samen op één zaal. Het waren zaalgenoten, die 's
avonds heel knus bij elkaar in bed kropen. Probeer ik ook altijd bij
baasje en ik vind het zo gezellig als ik dan even mag blijven liggen.
Gezellig is: samen iets doen in een prettige omgeving.
In de zeventiger jaren trokken de
oproerkraaiers uit de jaren zestig hun eigen wijken in en begonnen
allerlei projecten. Zo maar! Dat vonden ze gezellig en ze deden het
voor niks. Ze waren tevreden met hun studiebeurs of uitkering net
als Koos Werkeloos. Het was de tijd van vrouwenhuizen,
zelfhulpgroepen, de kraakbeweging, aktiecomitees en kollectieven. Die
jonge mensen wilden de wereld verbeteren, hun idealen verwezenlijken
en gingen dicht bij zichzelf in hun eigen buurt aan de slag.
In 1979 huurden jongeren, die samen
een kollectief vormden, een café op De Biltstraat. Omdat niemand de
baas over een ander wilde spelen kwamen ze tot de conclusie dat het
Kafee De Baas was. Samen runden ze het café, schonken drankjes en
kookten in de keuken. Het was er zo gezellig, dat binnen een mum van
tijd Kafee De Baas iedere avond stampvol zat. Met de centjes die ze
verdienden mochten leden van het kollectief, een eigen project
beginnen en zo werd 'Het Klein Orkest' geboren. Hun muziek en zang
zou heel Nederland veroveren. Baasje stopte laatst een cassette in de
recorder en ik werd een beetje verdrietig van het liedje: 'Over 100
jaar is iedereen dood. Wij ook'. Vooral omdat in het nieuws was dat
Kafee De Baas na 30 jaar opgehouden had te bestaan.
Gelukkig zijn er nog steeds
idealisten, ook al werken ze niet altijd voor hun eigen buurt. Neem
de mensen van de Werkgroep León uit Voordorp. Laatst zag ik ze nog
op Ons Buiten tijdens de Open Tuinendag. Ze verkochten oude boeken.
Met zulke acties verzamelen ze geld, waarmee ze onderwijs voor arme
kinderen in León steunen. Ik zag ook een vader, die heel gezellig
voor las aan zijn dochtertje uit een stapel Nijntjes boekjes. Dat
lijkt heel gewoon, maar de ouders van de kinderen in León lezen hun
kinderen niet voor. Die doen ver van huis heel smerig werk om centjes
te verdienen en de grootouders waarbij de kinderen wonen kunnen zelf
niet lezen. Ook niet gewoon is, dat de vader na het voorlezen de
boekjes terug legde op de stapel onverkochte boeken. De
vrijwilligster vroeg nog of hij de boekjes wilde kopen voor het goede
doel? Mijn oren flapperden toen ik hem hoorde zeggen: 'Nee we hebben
ze nu al uitgelezen'. Hij gooide ook geen geld in de grote melkbus.
Ik dacht Minister Bos krijgt nog gelijk; het is echt crisis, zelfs in
Voordorp! Maar ik blijf hopen, dat ' Over 100 jaar' als wij allemaal
dood zijn, er in León kinderen leven, die toch leren lezen. Heel
gezellig met elkaar in een grote zaal van de meester.
Woef! Jip
Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van juli 2009
Geen opmerkingen:
Een reactie posten