zondag 2 oktober 2016

Mythos symbool van hoop op leven



Mythos  pas gevonden
Lieve mensen als u dit leest is het bijna 4 oktober en Werelddierendag. Een dag waarop mensen extra aandacht geven aan hun huisdieren en kinderen hun huisdier mee naar school mogen nemen om het feest voor de dieren samen te vieren. 

Eind jaren twintig van de vorige eeuw hebben twee dames, de Tsjechische Ilse Winter en de Engelse Margaret Ford, die voorzitter van de werelddierenvereniging was, deze dag bedacht. Ze kozen voor 4 oktober omdat het de feestdag was van Franciscus Assisi,een heilige man die leefde rond 1200 in Italië en die niet alleen zorg had voor arme mensen, maar ook veel liefde voor dieren. Hij preekte zelfs voor ze. Hij leerde ons om goed voor dieren te zijn omdat hun leven even waardevol is als dat van mensen. 

Fresco van Francisus van Assisi

Helaas luistert niet iedereen naar deze heilige man, maar er zijn ook mensen die wel proberen een dier in nood te redden. Neem bijvoorbeeld Leo en Petra, een broer en schoonzus van baasje. Afgelopen zomer wandelden ze ergens in Griekenland en zagen mensen iets in de berm gooien, waarna ze een kruisje maakten. Leo vond het vreemd, nam een kijkje en vond een heel jong nog levend katje. Ongeveer een week oud. De oogjes waren amper open.
Leo en Petra hebben het diertje opgepakt, melkpoeder en een pipetje gekocht en hem de eerste zorg verleend.
Het was nog veel te klein om ingeënt te worden en kon de volgende dag niet legaal mee met het vliegtuig naar Nederland. Leo en Petra echter wilden Mythos, zoals ze de kleine vondeling genoemd hebben, niet achter laten omdat het zeker zijn dood zou betekenen. Dus verborg Petra de kleine Mythos tussen haar flinke borsten, drapeerde een sjaal losjes om haar hals en stapte op het vliegveld moedig door de scan. 

Mythos nu
Zo kwam Mythos als een illegale vluchteling Nederland binnen. Met een gewicht van amper 200 gram heeft hij de eerste weken veel strijdt moeten leveren om zonder moeder te overleven. Dag- en nachtvoedingen en veel kosten om een aantal infecties te bestrijden. Geen moeite was teveel! Mythos, vernoemd naar een lekker Grieks biertje, zal hier in Nederland een goed leven krijgen.


Mythos is een symbool van hoop geworden, hoop dat de mensen in Europa ook hun best zullen doen om al die kinderen, mannen en vrouwen, opgesloten in Griekse kampen te redden. Deze vluchtelingen weer een toekomst geven. Ze kunnen het!

Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van oktober 2016

Herinrichting in Voordorp



Nou nou wat een toestanden hier in Voordorp. In mijn 12 jarige hondenbestaan heb ik dit nog niet mee gemaakt. Heel Voordorp overhoop omdat de Kapteynlaan heringericht moet worden. Voor onze eigen veiligheid, vermeldt de gemeente op haar voorlichtingspagina.
Nu is het natuurlijk een mooi streven van de gemeente, dat ze zo begaan zijn met onze gezondheid en daar zoveel geld voor uit willen geven, maar ik hoop echt dat we het allemaal nog mee gaan maken.

Laatst gingen baasje en ik op weg naar de DierenDokters aan de Rauwenhofflaan. Ooit konden we daar komen met lijn 5. Heel comfortabel. Jammer genoeg is dat al een poosje niet meer mogelijk. Maar lopen vanaf de Gaard is voor Baasje geen probleem. Zeker nu ze mij voort duwt in mijn hondenbuggy.
Omdat buslijn 7 niet kan rijden over de Kapteynlaan moesten we het hele stuk lopen vanaf onze voordeur in het bastion aan de Steve Bikostraat. Een flink eind stiefelen. Echter Baasje klaagt niet gauw en ik lag lekker in mijn de buggy.
Maar dat geldt niet voor iedereen. 

Neem bijvoorbeeld Jan uit onze flat. Hij is 87 jaar en loopt met een stok omdat hij last met zijn evenwicht heeft. Halverwege op weg kwamen we hem tegen. Met een grote zakdoek wiste hij het zweet van zijn rood aangelopen gezicht. ‘Nou Jip dit valt niet mee hoor,’ vertelde hij mij. ‘Dat stuk lopen is verder dan je denkt.’
Jan woont zelfstandig, geheel naar wens van staatssecretaris Martin van Rijn. Zijn vrouw is al weer een poosje overleden. Jan heeft haar, ook volgens he boekje, tot het eind aan toe verzorgd. Een jaar geleden maakte hij een lelijke val met zijn fiets en sindsdien gaat hij met de bus naar De Gaard om daar zijn boodschappen te doen en tegelijkertijd weer even onder de mensen te zijn.
Maar ja die herinrichting hé! Iedereen die net als Jan afhankelijk van de bus is om naar het Winkelcentrum te gaan, kan gewoon niet meer aan zijn/haar eten komen. Die mensen liggen misschien straks, als de veiligheid op orde is, verhongerd in hun woning! Dat niemand van de organisatie daar over heeft nagedacht?

Jan kwam ik van de week dicht bij huis nog tegen. Nee, hij gaat niet meer lopen naar AH. Nog één keer heeft hij het geprobeerd, maar weer uit de winkel had hij geen kracht meer om naar huis te lopen. Hij is gaan zitten op een bankje voor de kerk en klampte iemand aan, die in een busje met pakketjes door de wijk rijdt. Die chauffeur heeft Jan tijdens zijn route netjes thuis gebracht. Jan wil nu weer gaan fietsen, ook al is dat gevaarlijk met zijn evenwicht. Hij zegt: ‘ik verrek het Jip, ik pak gewoon de fiets, dat stuk lopen is mij veel te ver.’

O jé! Als dat maar goed gaat? Hoeveel oude mensen uit onze wijk zullen aan het einde van het jaar verongelukt zijn, of vereenzaamd of uitgehongerd? Gaat dit niet de leefbaarheid en veiligheid in onze wijk voorbij?
En zo vraag ik me af, waarom zet de gemeente geen pendelbusje in, om al deze mensen van de halte Van Everdingenlaan naar het winkelcentrum De Gaard te brengen en weer terug? Dan ben je als bestuurder pas leefbaar bezig!


Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van augustus 2016