donderdag 30 januari 2014

Wie zoet is krijgt lekkers... wie stout is de roe!




Ik heb deze keer zoveel te vertellen, dat ik bijna niet weet waar ik zal beginnen. Zoveel is er gebeurd de laatste tijd. Die storm op de Filipijnen laat ik maar liggen. Zo verdrietig! Het doet me denken aan de tsunami waarover ik schreef in mijn   column van januari 2005 met al die slachtoffers. Ja daar word  zelfs ik beroerd en stil van.

Dan hebben we natuurlijk ook die heisa over zwarte Piet. Dat er mensen zijn die zich door hem gediscrimineerd voelen. Dat het zover is gekomen dat Sint Nicolaas geflankeerd door een arrestatieteam,  bestaande uit - als zwarte Piet verklede - politiemannen  compleet met kogelvrije vesten en tot de tanden bewapend,  moest worden ingehaald! Tja dat gaat mijn hondenverstand ver te boven. 


Dat er mensen zijn, die vinden dat ze op zwarte Piet lijken?  Een boeman uit de Middeleeuwen, die langzamerhand veranderd is in een knecht van Sint Nicolaas  en zwart van het roet omdat hij door schoorstenen heen moet kruipen om cadeaus voor de kinderen binnen op tafel uit te stallen? Althans dat beweert baasje. Zo was dat bij haar thuis  toen ze nog een kind was en nog nooit een gekleurd medemens ontmoet. Cadeautjes met een briefje erbij waarop behalve een opvoedende tekst ook vettige roet vingerafdrukken zaten van Piet.

Nu is het wel zo dat er heden ten dagen bijna geen schoorstenen meer zijn. Tegenwoordig bonst Piet op de buitendeur. Rent hard weg en laat een jute zak met cadeautjes achter. Dus dat hij zo zwart is klopt niet meer helemaal. Volgens mij moet Sint Nicolaas met al zijn Pieten naar het badhuis en ze daar eens grondig schoon schrobben zodat we weer gewoon witte Pieten hebben. Natuurlijk moet Sint ook een paar Pieten met licht en donker getinte huidskleur in dienst nemen. Zodat hem niet verweten kan worden dat hij blanke mensen voor trekt op mensen met een andere huidskleur en hij alsnog door het UWV voor de rechter wordt gesleept.  

Tsjonge dat een huidskleur zo belangrijk is. In de hondenwereld doen we niet aan Sinterklaas. Jammer anders zou ik met mijn witte vacht vast Sinterklaas mogen zijn en Indy van de overkant ( je kan haar in het donker niet eens zien) vragen we als Zwarte Piet. Zonder te ruziën gaan we dan samen langs alle deuren en bonzen tot er open wordt gedaan.  Nee we lopen niet hard weg, maar participeren net zo lang tot we een levend mens hebben gezien. Pas als we zeker weten dat het huis een gewoon huis is - geen mausoleum waar een lang geleden gestorven oude vrouw ligt opgebaard, die iedere maand haar huur keurig op tijd betaalt - pas dan stellen we ons voor, trekken de zak open en zeggen tegelijkertijd : 

‘Dag Meneer! Dag Mevrouw! Dag lieve kindertjes! Wij hebben een cadeautje voor u meegebracht. Wij zijn Sint en Piet en de kleur van onze vacht of uw huidskleur interesseert ons niet! ‘


Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van december 2013

Geen opmerkingen:

Een reactie posten