Liever een man met een schop dan met een geweer

De Spitter van Vincent van Gogh

Wat een toestanden toch! Ik wil niet zeggen dat ik bang ben, maar een beetje ongerust ben ik toch wel. Het zal toch niet zo zijn dat we langzaam maar zeker in een Derde Wereldoorlog wegzakken. Baasje maakt zich veel zorgen: ‘Ik ben in een oorlog geboren en nu zal je het nog gaan meemaken dat ik ook in een oorlog sterf,’ zegt ze.

Ze maakt zich vooral druk over al die jonge mannen die het een soort van uitverkiezing vinden om te gaan vechten voor wat? Voor land? Vaderland? Of hogere idealen als het oprichten van een Kalifaat naar voorbeeld van Mohammed (circa 570 – 632), een koopman uit Mekka, die door de aartsengel Gabriël tot Profeet van God werd benoemd.

Ik ben een klein hondje en begrijp niets van Oorlogen. Dus ben ik te rade gegaan bij Erasmus, u weet wel die Nederlandse geleerde uit de 15^e eeuw, hij verfoeide de oorlog en stelde, dat de oorlog zoet is voor de onervarenen en dat hoe succesvol een oorlog ook mag zijn – althans voor de overwinnaars - het resultaat altijd ellende is.  En het ergste, de ene oorlog leidt tot de volgende oorlog.

Hij wijst erop dat mensen in het strijdgewoel hun menselijkheid verliezen. Gaat de strijd in het begin nog over competitie in dapperheid meer dan de zin om te doden. Maar naarmate de hoogste macht meer in handen van schurken komt, is de ellende niet meer te overzien.

                                                                                                         

Engelse soldaat in Eerste Wereldoorlog

                                                           

Het is die zelfde onervarenheid waarmee jonge mannen opgetogen ten strijde trokken in de Eerste Wereldoorlog. Na een eeuw van vrede leek deze oorlog voor veel jonge mannen de kans om zich eindelijk te bewijzen op het veld van eer; de strijd zou een test voor hun karakter, moed en doorzettingsvermogen zijn. Maar de oorlog werd niet het strijdtoneel waar zij hun nobele ambities in daden konden omzetten. Prikkeldraad en machinegeweer minimaliseerden hun heldendaden. Gifgas, eindeloze bombardementen en sluipschutters ontnamen velen zelfs de kans op een eervolle dood.

En nu hebben we dus Isis en jonge mannen uit heel Europa die bereid zijn om voor deze zaak een heldendood te sterven. Eerst dacht ik nog dat het over de Egyptische Godin Isis ging, een moedergodin en symbool van de vruchtbaarheid, maar in plaats daarvan kwam ik terecht in de nachtmerrie van Alice’s avonturen in Wonderland. In haar ontmoeting met de Hartenkoningin die zodra iets niet naar haar zin was scandeerde: "Off with his head!"

Neen, ik houd echt niet van dit soort heldendaden. Geef mij maar mannen met een in schop in handen. Mannen die de aarde omspitten en eten verbouwen. Die voor hun vrouwen en kinderen zorgen en thuisgekomen hun hond even lekker over de rug aaien.

Woef! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van oktober 2014

Een veld vol Zonnebloemen

Sorry, maar ik ben een beetje moe. Dat komt door al die emoties, die via de televisie de huiskamer binnen fladderen. Ik wilde bijna vliegen zeggen, maar dat vind ik gezien de oorzaak niet erg gepast.

Ja natuurlijk moet ik mijn hart luchten over de  MH17. Ik vind het zo onwerkelijk. Je gaat op reis samen met je familie voor een fijne vakantie. Wie doet dat niet? Baasje is ook een aantal jaren geleden met haar kinderen naar Rome gevlogen en gelukkig heelhuids teruggekeerd. Of je moet weg voor je werk.  Naar een congres om samen met een aantal collega’s je te verdiepen in een of ander maatschappelijk probleem. Baasjes oudste kind vliegt de hele wereld over om dan hier, dan daar met andere wetenschappers over moeilijke vraagstukken te praten. En ja, natuurlijk hoop je dat het vliegtuig in de lucht blijft. Mensen die het kunnen weten, zeggen zelfs dat het veiliger is dan in een auto op de snelweg.

Maar toch gebeurt het af en toe dat het noodlot je als een bliksemschicht treft en je vliegtuig verongelukt.  Een vreselijke   ramp, omdat dan heel veel mensen  tegelijkertijd doodgaan.  En niet alleen  mannen, vrouwen en kinderen. Bijna op iedere vlucht vliegen ook dieren mee. Zo zaten in de MH17  twee honden. Een Friese Stabij van acht jaar oud, genaamd Quinta en een Duitse Herder-pup, die  Costa heette.

Zelf heb ik nog nooit gevlogen. Baasje vindt het niets voor mij om alleen in een kooi onder in het vliegtuig tussen de bagage te staan. Maar ik ken honden zoals Fifi en Puk die regelmatig met hun baasjes mee vliegen om op vakantie te gaan. Juultje een ruwharige dwergtackel mag in de passagiersruimte, op schoot bij haar baasje. Soms is het een voordeel als je heel erg klein bent.

Gelukkig zaten ze niet in de MH17. Hun leven is niet geëindigd in een groot veld vol met goudgele zonnebloemen. Ruisende zonnebloemen die diep moeten hebben gebogen voor al die mannen, vrouwen en kinderen die vanuit de stilgevallen hemel naar beneden daalden. Ver weg in een uithoek van de Oekraïne: een oorlogsgebied.

Doodleuk uit de lucht geschoten.

Woef!  Jip

Verschijnt in de VoordorpVooruit van augustus 2014

Heel Europa naar de stembus

Op de dag dat ik dit schrijf mogen de inwoners van Europa naar de stembus. In Nederland is al op donderdag gestemd. Ik kon deze keer niet mee het stemhokje in, want we zijn niet thuis in Voordorp maar in Stompwijk. Een dorp in Zuid-Holland waar zowel ik als Baasje geboren zijn. Af en toe keren we terug; logeren we in een huis van een familielid die op vakantie gaat. Heel gezellig hoor. We zijn bijna iedere dag op stap. Bezoeken familie die daar zijn blijven wonen. We zorgen voor de konijnen en voor Tessa, dat is de moeder van onze poes Cherie. Cherie hebben we thuis gelaten deze keer. 

Paul zorgt voor haar. Hij woont weer tijdelijk in ons huis, omdat hij geen woonruimte meer heeft en druk op zoek is naar een kamer. Dus als u nog wat weet, geef mij dan een seintje, want een geschikte en betaalbare kamer vinden in Utrecht is echt heel moeilijk. Paul is een lieve rustige jonge man, die bovendien heel netjes is, daar krijg je gewoon een fijne huisgenoot mee. Hij is ook niet te beroerd om iets voor je te doen. 

Zo heeft hij voor Baasje gestemd met een machtiging en een kopie van haar paspoort. Dus die stem is niet verloren gegaan. Althans dat hopen wij, want Europa is wel erg groot, daar kan – denk ik – best wel eens iets, zoals een klein stemmetje, zoek raken. Maar Baasje vertrouwt erop dat, dat piepkleine stemmetje van haar toch meetelt in de vaart der volkeren. Ja want ze is voor Europa en voor alle mensen die daar wonen. Ze hoopt dat het helpt om oorlogen, zoals die in het verleden uitgevochten zijn niet meer plaats zullen vinden. 

Nou dat hoop ik ook hoor. 4 Augustus a.s. is het 100 jaar geleden dat de eerste Wereld Oorlog is begonnen. Ik zag er beelden van op de televisie. Echt een nachtmerrie al die jonge mannen in die loopgraven, half verhongerd en dik onder de modder. Ik kon zelfs niet meer zien of het een Engelse, een Duitse, een Franse of Belgische soldaat was. Dat is toch gewoon gekkenwerk. Wie verzint er nu zo iets? Neen zoiets mag nooit meer gebeuren! En dat kan alleen als de mensen in alle landen van Europa vrienden blijven met elkaar. Als we elkaar willen helpen om vooruit te komen.
Honger en armoede in Europa uitbannen. Er voor zorgen dat alle kinderen goed onderwijs krijgen, zodat ze begrijpen dat het belangrijk is om de vrede te bewaren. Dat het slecht is voor henzelf en hun toekomstige kinderen om naar wapens te grijpen, die alles kapot maken en mensen tot vluchtelingen maken. Dat we veel met elkaar moeten praten, desnoods bekvechten en leren samenwerken om bijvoorbeeld de banken onder controle te krijgen. Want weet je geld trekt zich niets aan van grenzen en in één Europa kan het niet zomaar naar het buitenland verdwijnen.

Samen richtlijnen maken die er voor gaan zorgen dat er niet zo rondgesjouwd mag worden met dieren voor ze in een slachthuis aankomen. Ja in één Europa kunnen we heel veel heel anders aanpakken vooral de problemen, die zich niet door een grens laten tegenhouden. Denk aan het milieu, energie, misdaden, vluchtelingen en asielzoekers. De graaiers, de ikke ikke en de rest kan stikken mentaliteit.
Neen, niet allemaal kleine kruideniertjes in een eigen winkeltje die de concurrent probeert te slim af te zijn. Weg met: 'De ene zijn dood is de ander zijn brood', maar 'Wij zijn Europeanen, die leven en laten leven.'

Pfff... zal ik me de volgende keer ook maar verkiesbaar stellen voor het Europees Parlement?




Woef! Jip

Deze column verscheen eerder in de VoordorpVooruit van juni 2014.

Wie niet horen wil......

     

Wie niet horen wil, moet voelen. Zo luidt een Nederlands gezegde. Het betekent zoveel als, wie niet luistert naar wijze raad, of wie ongehoorzaam is, zal de gevolgen wel aan de lijve ondervinden.

Nou ben ik een Jack Russell Terriër en niet honderd procent gehoorzaam, dat zit zo’n beetje in mijn DNA zullen we maar zeggen. Baasje vindt het niet erg, want ze is dol op Jackies en vindt mij en mijn soortgenootjes pittige hondjes. Echt eigenwijs en zegt ze, ‘ een honderd procent gehoorzame Jack Russell, is een sul en geen echte Jack Russell’, maar ze houdt er wel rekening mee dat ze mij niet helemaal kan vertrouwen. Dus moet ik als we gaan wandelen altijd aangelijnd zijn, want ik kan haar commando WACHT zo maar negeren en de rijweg oprennen. Vooral in het centrum van Voordorp op de Bisschop Romerostraat een hachelijke onderneming, omdat er ieder ogenblik een auto met een noodgang de hoek om kan komen scheuren en dan zou mijn leven niet erg zeker meer zijn.

Gelukkig dat hondenbaasjes weten dat niet alle honden hetzelfde zijn en dat, zeker waar het verschillende rassen betreft, je soms een andere manier van aanpak moet volgen bij de opvoeding en omgang om ons honden te beschermen tegen onszelf.

Bij mensen zelf ligt dat allemaal veel moeilijker. Sowieso mag je geen onderscheid tussen mensen maken. Alle mensen zijn hetzelfde. Ze krijgen dezelfde bij wet vastgelegde commando’s en er wordt verwacht dat ze die allemaal op precies dezelfde wijze begrijpen en er met hetzelfde gedrag op zullen reageren.

Ja dank je de koekoek. Dat loopt natuurlijk mis. Het is toch een beetje dom om te verwachten dat mensen, die eeuwenlang onder totaal verschillende omstandigheden hebben moeten overleven, precies dezelfde zeden en mores ontwikkelen!

Daar krijg je drama’s van zoals in Deurne. 

Waarom luisterden die jongens niet? Hebben ze niet goed begrepen, dat er commando’s zijn: ‘Nee dat mag niet! Niet met een blaffer in je zak een juwelier bedreigen en van zijn waar beroven! Nee, mag niet!’ En waarom zijn die jongens niet aangelijnd voor hun eigen veiligheid, omdat ze niet wilden luisteren? Eén van hen was een bekende van de politie voor soortgelijke misdragingen?

Ik heb deze vragen ook aan baasje voorgelegd, maar die zegt alleen: ‘Jip dit is ingewikkelde problematiek, waar mensen liever niet over praten. Gelukkig ben jij een hond, een Jack Russell  en weet ik hoe ik je moet beschermen!’

Woef! Jip

Deze column verscheen eerder in de VoordorpVooruit van april 2014 

Een wereld zonder geld!

Ik lig in mijn mand en droom over een wereld zonder geld. Over een wereld waarin mensen voor elkaar, voor de dieren en het milieu waarin ze leven zorgen zonder dat ze daarvoor beloond moeten worden met geld! De beloning zal bestaan uit welzijn en geluk. Geen geldzorgen, iedereen een mooie woning, genoeg gezond voedsel, goed gekleed, uitmuntend onderwijs en een zorgvuldig gezondheidsbeleid.

I have a dream!

Als er geen geld is, zijn er geen banken en dus ook geen crisis! Mensen voelen geen dwang om zich aan te melden bij de Postcodeloterij. Weg is de angst dat de prijs in hun straat valt en zij – sukkel – alleen in armoede achterblijven. Nee in een wereld zonder geld is Wc-papier meer waard dan zo’n lot, omdat je daar volgens baasje, tenminste je kont nog fatsoenlijk mee af kan vegen.

In een wereld zonder geld stappen mensen in het openbaarvervoer, zeggen de chauffeur goedendag en gaan zitten. Geen pinpassen of scanpalen geen dure niet te beveiligen geldpinapparaten. In de supermarkten is veel meer ruimte nu er geen kassa’s meer staan. Mensen pakken hun boodschappen uit de schappen en wandelen zo naar buiten. Snel en veilig. Overvallen leveren hooguit een kar met boodschappen op en zijn niet meer lucratief. Het politieapparaat kan dus ook danig uitgedund worden en de camerabewaking verwijderd.

Alle controle-instanties worden op de dag dat geld opgedoekt wordt overbodig. Internetbankieren en de belastingdienst behoren tot de verleden tijd. We krijgen onze privacy weer terug en zullen ons vrijer en gelukkiger voelen. Met het geld zal veel kwaad uit de wereld verdwijnen.

I have a dream!

Stel je eens voor lieve mensen in wat voor een mooie wereld we dan mogen leven. Een leven zonder oorlogen en met zeeën van tijd voor de opvoeding en verzorging van de jeugd. Die zich ontwikkelen op de beste scholen waar ze voorbereid worden om eens het stokje van hun ouders over te nemen.

Hun ouders en andere volwassenen, die zonder uitzonderingen vanaf 25 jaar, 25 uur per week werkzaamheden uitvoeren, nodig om een wereld zonder geld draaiende te houden. Ouderen die niet met pensioen gaan, maar mee blijven participeren en gerespecteerd in hun ervaring en levenswijsheid zullen zijn!

I have a dream en rol me gelukzalig om in mijn mand. Ontspan me. Laat per ongeluk een wind. Baasje ruikt het en zegt: ‘kom Jip volgens mij moet je nodig uitgelaten worden! Kom mee dan lopen we gelijk langs de dierenarts om die rekening van jou te betalen. Je weet wel de kosten van die pillen tegen je vuurwerkangst, die uiteindelijk helemaal niet werkten, maar er wel voor zorgden dat je doodziek werd en twee spoedconsulten nodig had om weer een beetje op te knappen! Het nieuwe jaar was nog geen één dag oud of ik stond al in het rood!’

Kon ik baasje nu maar vertellen over mijn droom en mijn vurigste wens, dat de mensen volgend jaar met Oud en Nieuw alle bankbiljetten aan vuurpijlen binden en ze te samen de lucht in schieten.

                                 

Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van  2 februari 2014 

Wie zoet is krijgt lekkers... wie stout is de roe!

Ik heb deze keer zoveel te vertellen, dat ik bijna niet weet waar ik zal beginnen. Zoveel is er gebeurd de laatste tijd. Die storm op de Filipijnen laat ik maar liggen. Zo verdrietig! Het doet me denken aan de tsunami waarover ik schreef in mijn   column van januari 2005 met al die slachtoffers. Ja daar word  zelfs ik beroerd en stil van.

Dan hebben we natuurlijk ook die heisa over zwarte Piet. Dat er mensen zijn die zich door hem gediscrimineerd voelen. Dat het zover is gekomen dat Sint Nicolaas geflankeerd door een arrestatieteam,  bestaande uit - als zwarte Piet verklede - politiemannen  compleet met kogelvrije vesten en tot de tanden bewapend,  moest worden ingehaald! Tja dat gaat mijn hondenverstand ver te boven. 

Dat er mensen zijn, die vinden dat ze op zwarte Piet lijken?  Een boeman uit de Middeleeuwen, die langzamerhand veranderd is in een knecht van Sint Nicolaas  en zwart van het roet omdat hij door schoorstenen heen moet kruipen om cadeaus voor de kinderen binnen op tafel uit te stallen? Althans dat beweert baasje. Zo was dat bij haar thuis  toen ze nog een kind was en nog nooit een gekleurd medemens ontmoet. Cadeautjes met een briefje erbij waarop behalve een opvoedende tekst ook vettige roet vingerafdrukken zaten van Piet.

Nu is het wel zo dat er heden ten dagen bijna geen schoorstenen meer zijn. Tegenwoordig bonst Piet op de buitendeur. Rent hard weg en laat een jute zak met cadeautjes achter. Dus dat hij zo zwart is klopt niet meer helemaal. Volgens mij moet Sint Nicolaas met al zijn Pieten naar het badhuis en ze daar eens grondig schoon schrobben zodat we weer gewoon witte Pieten hebben. Natuurlijk moet Sint ook een paar Pieten met licht en donker getinte huidskleur in dienst nemen. Zodat hem niet verweten kan worden dat hij blanke mensen voor trekt op mensen met een andere huidskleur en hij alsnog door het UWV voor de rechter wordt gesleept.  

Tsjonge dat een huidskleur zo belangrijk is. In de hondenwereld doen we niet aan Sinterklaas. Jammer anders zou ik met mijn witte vacht vast Sinterklaas mogen zijn en Indy van de overkant ( je kan haar in het donker niet eens zien) vragen we als Zwarte Piet. Zonder te ruziën gaan we dan samen langs alle deuren en bonzen tot er open wordt gedaan.  Nee we lopen niet hard weg, maar participeren net zo lang tot we een levend mens hebben gezien. Pas als we zeker weten dat het huis een gewoon huis is - geen mausoleum waar een lang geleden gestorven oude vrouw ligt opgebaard, die iedere maand haar huur keurig op tijd betaalt - pas dan stellen we ons voor, trekken de zak open en zeggen tegelijkertijd : 

‘Dag Meneer! Dag Mevrouw! Dag lieve kindertjes! Wij hebben een cadeautje voor u meegebracht. Wij zijn Sint en Piet en de kleur van onze vacht of uw huidskleur interesseert ons niet! ‘

Woef! Jip

Verscheen in de VoordorpVooruit van december 2013

Over participeren en Hulphonden

Hebt u het ook gehoord? We moeten allemaal mee gaan helpen en elkaar verzorgen als we ziek zijn, hulpbehoevend worden of in armoede vervallen. De Staat houdt het voorgezien. Er is geen geld meer om de verzorgingsstaat overeind te houden.

Baasje zit in zak en as. Precies nu ze een lang leven van hard werken in de gezondheidszorg achter de rug heeft. Jarenlang premies heeft betaald voor haar AOW, en andere volksverzekeringen zoals de ABW, AWBZ, AWK en AW voor  nabestaanden, zegt Vadertje Staat: ‘Sorry de schatkist is leeg. Zoek het zelf maar uit! Wij trekken onze handen van u af.’

Baasje piekert zich suf waar al dat premiegeld van haar en al die babyboomers is gebleven?

‘Jip,’zegt ze, ‘juist nu mijn krachten af nemen ruimen ze de verzorgingsstaat op, maar wel (ons) belastinggeld in banken  pompen om zo die leeggelopen ballonnen in de lucht te houden. Het moet niet gekker worden!’

Willem Drees ( 1886 1988)

Ze vindt dat de regering weer terug naar school moet. De geschiedenis opnieuw bestuderen. ‘Weten ze nog wel waar  Willem Drees voor stond of Marga Klompé? Of hoe  Florence Nightingale zieke mensen uit de klauwen van hoeren en dieven heeft gered, door van de zorg een keurig en betaald beroep te maken?’

Marga Klompé ( 1912 - 1986)

Ze is echt heel erg overstuur. Ik kan haar niet helemaal volgen, want ik ben een hond en mijn geheugen is helaas van kort termijn. Maar als baasje beweert dat we qua sociale toestanden  terugkeren naar de 18e eeuw en nog wel erger, omdat er toen nog kerken waren met charitatieve instellingen, die arme mensen soms hielpen, dan geloof ik haar op haar woord.

Florence Nightingale (1820 - 1910) 

Ik heb het ook niet zo op die participatiesamenleving. Mijn gezondheid en welzijn overlaten aan de sterkste en machtigste klojo in de buurt! Overgeleverd aan hun willekeur en dat in een tijd dat iedereen alleen maar oog heeft voor een iPhone of Tablet.

Nee dat is echt niets voor mij. Straks willen ze mij ook nog laten participeren als hulphond. Moet ik alle deuren open maken voor baasje. De TV aanzetten. Als er iets valt, dat voor haar oprapen of het afwateringsputje van de douche schoonmaken omdat ze niet meer kan bukken! Nee hoor mij niet gezien. Ik zorg voor de beweging en gezelschap ’s avonds naast baasje op de bank.

Vanavond gaan we een film kijken:

Angela’s Ashes naar het boek van Frank McCourt. Zou volgens baasje dit kabinet ook eens moeten doen. Begrijpen ze misschien welke weg ze inslaan met hun participatiebeleid.

Woef! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van oktober 2013

Tippelen op het Zandpad

                     

Het is zondag en lekker weer. Je brengt een familiebezoek in de buurt van de Rode Brug en wat doe je dan na afloop? Ik weet niet wat u zou doen, maar ik dacht: kom ik ga eens wat tippelen op het Zandpad.

Baasje wilde ook wel eens terug. Ze fietste vroeger bijna dagelijks over het Zandpad omdat haar jongste zoon overdag op het kinderdagverblijf,  ‘Hummeltje’ verbleef. Het was de kortste weg, maar vaak was het moeilijk laveren met kind voor in het bakje tussen al die auto’s door. Auto’s met chauffeurs die alleen oog hadden voor de half blote dames die zich te koop aanboden achter de ramen van de woonboten die aan het Zandpad afgemeerd lagen.

Nou ik moet zeggen het was er nu rustig wandelen. Geen kippetje te zien sinds Burgemeester Aleid zijn lammetjesjas heeft uitgetrokken en als een echte Wolf de gordijnen van dit circus heeft gesloten.

Ik moet wel iets opbiechten, want ik wist eigenlijk helemaal niet wat het betekende: prostitutie, oudste beroep, hoeren, peeskamers, seksindustrie? Maar het gaat dus om ‘dat’…! 

Lautre 'salon in de Moulin Rouge '

Ik zal het woord niet uitspreken, maar ‘dat’ wat ik nooit mag doen van baasje. Niet betaald en niet voor niks. Ik kan niet zeggen dat ik er verslaafd aan ben, maar ik heb er soms wel zin an!

Baasje maakt weinig woorden vuil aan alle consternatie die om dit thema zijn ontstaan: Gewoon slavenhandel met vrouwen. Grof geld verdienen aan deze bijna allemaal buitenlandse meiden. Zo’n 200 vrouwen zullen hun werkplek kwijt raken en in de privé sector verdwijnen. Maar in Trouw van 25 juli stond ook beschreven dat Wegra b.v. 20.000 huurcontracten in de afgelopen drie jaar heeft afgesloten. Dat betreft  omgerekend  6667 vrouwen per jaar. Ze zegt: 'als er nu nog maar 200 van over zijn. Waar zijn dan de 6467 vrouwen gebleven, die ook bij de firma Wegra een contract hebben afgesloten? Hoort u daar iemand naar vragen?

Nog sterker. Vraagt iemand nog wel eens naar onze eigen Hollandse hoeren? Waar zijn die gebleven met hun blond geverfde haren? Gezonde hoeren, die veilig met condooms hun hele leven op de Wallen of Zandpad of God mag weten waar ‘in het leven’ werkten op een vaste plek.  Beschermd door hun pooier: vaak hun eigen vent.

Gewoon verdreven door seksexploitanten, die in de jaren 80 al op grote schaal zogenaamd exotische vrouwen importeerden uit verre landen als Peru, Brazilië, de Dominicaanse Republiek en Thailand.

Daarbij zijn nu de vrouwen uit Oost Europa gekomen volgens hun eigen propaganda werkend uit vrije wil. Maar wat deze meiden allemaal gemeen hebben is een achtergrond van schrijnende armoe.

En honger maakt rauwe bonen zoet!

Woef! Jip

 Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van augustus 2013

De mooiste wijk van Nederland

 

Ik loop samen met baasje mijn dagelijkse rondje door de wijk. De Gemeente Utrecht heeft de laatste euro's van 2010 gebruikt om de trottoirs in de Bisschop Romerostraat eens flink op te hogen. Baasje is er blij mee. 'Jip,'zegt ze, 'dan kan ik straks als ik oud ben, mijn rollator zo in de bus schuiven en zelf boodschappen doen in het winkelcentrum.'

Ja ja en als dat zo door gaat met die wateroverlast heeft Voordorp straks ook een eigen kanaalstraat waarover de inwoners in kano's naar Albert Hein kunnen peddelen. 
En hoe moet dat dan met mij? Maxim is een echte waterhond, maar ik hou van grond onder mijn poten. 
Ik vraag me wel eens af - als er nu weer een enquête wordt gehouden – zal Voordorp dan nog steeds de meest geliefde wijk zijn, waar Nederlanders willen wonen?

      

Wat verder op in mijn straat staat een GFT bak helemaal alleen op de stoep. Niet zo'n grote bruine op wielen , maar een 40 liter bak met draaghengsel. Het deksel staat open en ik kan de GFT van hier al ruiken. 'Wat doet die bak daar,' vraag ik aan baasje. 'Het is vandaag toch geen inzameldag of vullen de Voordorpers tegenwoordig de GFT bak op locatie?'

'Sorry Jip, dat is onze GFT bak,'antwoordt ze.

Mijn baasje die vindt dat de beste wijk van Nederland niet mag verloederen. Boos wordt als mensen hun koffiepads en sinaasappelschillen het raam uit en in de borders rondom de flat gooien, laat zelf haar GFT bak buiten op de stoep staan!

'Maar je zegt zelf altijd tegen Paul en Adriaan dat Voordorp geen vuilnisbak is en dat ze snoeppapiertjes etc. mee terug naar huis moeten nemen!'

Ze vertelt me dat ze al vanaf begin december met een niet –, of slecht geleegde GFT bak zit en dat ze hem nu laat staan totdat de inzameldienst hem helemaal geleegd heeft en ze hem eindelijk met groene zeep schoon kan maken. Ze is echt opstandig! Heeft al verschillende keren het 2860000 nummer gebeld.

'Met het informatienummer van de gemeente. Wat kan ik voor u doen?'

Baasje heeft het probleem uitgelegd. Dacht dat er direct iemand zou komen. Dat de baas van hogerhand zou zeggen: 'hé jij, jongeman! Je hebt je werk maar half gedaan. Ga onmiddellijk die bak goed legen!' Maar in plaats daarvan heeft de telefoniste gezegd: 'Wij hebben een eigen werkwijze. Ik maak een aantekening van uw melding en geef deze door aan de verantwoordelijke afdeling. Daar wordt beoordeeld of de melding belangrijk genoeg is en als dit zo is komt de melding in de planning, waarna deze op zekere dag en tijdstip in het team besproken zal worden. De uitkomst bepaalt wat of er met uw melding wordt gedaan.'

'Hemeltje nog aan toe, dat is dan zeker niet meer voor het weekend?' Stamelt baasje nog, maar daar heeft de telefoniste geen antwoord op. Baasje krijgt later nog wel een telefoontje: 'Met stadswerken. Uw GFT bak wordt niet goed geleegd? U heeft wel een stuk krant onder in de bak gelegd? O, een reclame werkje. Nee Mevrouw dat kan u beter niet doen. Dat plakt. Komt door al die kleuren inkt. Laat die bak maar buiten staan. Ik zal mijn jongens zeggen dat ze er extra opletten!'

De jongens zijn langs geweest, maar er ligt nog steeds GFT in de bak. Baasje heeft weer het nummer gebeld en gevraagd of ze misschien door verbonden kon worden met de verantwoordelijke afdeling, maar dat wilde de telefoniste niet doen, want ze hebben bij de gemeente een eigen werkwijze. Ze maakt eerst een aantekening van de melding en dan ....

De GFT bak staat nog op de stoep en baasje weet er niet goed raad mee. Ik wel hoor, ik heb tegen haar gezegd: 'Gooi maar weer gewoon in de vuilniszak.'

Woef Jip!

                                  

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van februari 2011

.  

Burendag

De Karpaten Polen

     
 Iedereen weer gezond terug van de zomervakantie? Nou ik heb het ook heel goed gehad hoor. Samen met Ietje – mijn logeer vriendin – rende ik over het strand van Almere Haven, terwijl Baasje steunend en kreunend in Polen bergen beklom. Gelukkig heeft ze het overleeft en zegt ze: 'die Polen zijn echt heel aardige mensen.' 

 Dat was nog aan het begin van de zomer. Inmiddels is de langste dag verstreken en vandaag – de dag dat ik dit schrijf – is het BURENDAG. 

Ik wist niet goed wat buren waren, dus heeft baasje mij dat uitgelegd. Buren, vertelde ze mij, is een ouderwets begrip en stamt uit een tijd dat mensen, die dicht bij elkaar woonden bijna dagelijks bij elkaar over de vloer kwamen. De achterdeur stond gewoon wijd open en kon soms niet eens op slot. Ook 's nachts niet. Ze babbelden wat over het een en ander – social talk heet dat – en hielpen elkaar als dat nodig was. 

De vrouwen werkten vooral binnenshuis en hadden daardoor meer tijd voor elkaar. Dus echt heel lang geleden en uit die tijd stamt ook het spreekwoord: Een goede buur is beter dan een verre vriend. Heel mooi! Baasje heeft het allemaal gekend, maar hier in onze flat in Voordorp zie ik nooit buren. Wij hebben helemaal geen buren. Wij hebben alleen geluiden. Voetstappen, rennende kindervoeten een huilende baby, een dichtslaande deur, geklop, geboor, en soms een scheldende vrouwen- of mannenstem.
 Iemand wel eens een boze buur aan de deur gehad? Nou daar zit je natuurlijk ook niet op te wachten. Daar zet je toch geen koffie voor. Dat kunnen ze dan wel willen bij dat Oranje Fonds maar daar beginnen we echt niet aan. Nee hoor die tijd hebben we gehad. 

verre vriendin Ietje

Geef mij maar liever die verre vriend. Weten jullie dat ik heel veel internetvrienden heb? Dat komt door mijn weblog 'Jip's Snuffelhoek'. Ik heb ook een eigen mailadres dus als jullie ook een verre vriend van mij willen worden kan je me gewoon mailen. Twitteren mag ook. Net als de Koningin. Vandaag heeft ze een kaars aangestoken tegen het geweld. Gek eigenlijk want kaarsen aansteken is toch iets van katholieken. O jé! Dat doet me ineens denken aan de dag dat Juliana ter communie ging en dat was geen gezond teken. Ik hoop voor de Koningin dat die dag voor haar niet aan zal breken. Voorlopig krijgen we op 4 oktober eerst nog een dierendag en dan gaan we weer op voor de kortste dag. Aan het Oranje Fonds zal ik vragen of ze volgend jaar een 'aardige mensendag' willen stimuleren want die wonen er genoeg in Voordorp en ook in onze flat.

Woef ! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van oktober 2010

Bij de Dierendokter

 

Wat ik laatst toch meegemaakt heb. Ik was bij de Dierendokter op het spreekuur omdat ik ineens niet goed meer kon lopen. De trap op ging helemaal niet meer en ik kon 's nachts ook niet stiekem bij baasje op het bed springen. Baasje moest me dragen en tillen. Dus zei ze: 'Kom Jip we gaan naar de Dierendokter.' 
Nou ben ik niet erg op dokters, maar baasje zette door. Zitten we daar in de wachtkamer, overigens een heel gezellige ruimte met speelgoed en hondenkoekjes, komt er een spoedgeval binnen. Een man met in zijn armen een hond.

'Ik ben bang dat mijn hond dood is', vertelde hij.

'Leg hem maar op de behandeltafel,' zei de dokter.

Zodra de hond op de tafel lag, opende de dokter een luikje waar een kat uit sprong, die snel over de hond heen rende en weer terug door het luikje.

De hond gaf geen sjoege, knipperde niet eens met een oog.

'Helaas u hebt gelijk. Uw hond is dood,' constateerde de dokter.

'Jammer,' zei de man, 'niets aan te doen. Wat kost mij dit consult?'

'795 euro,'antwoordde de dokter.

'Zo dat is veel geld, waarom is het zo duur?

'20 euro voor het consult en 775 voor de CAT scan.'

'Ha ha ! Een mop! Goed hé? Maar dat ik problemen had met lopen is echt waar. De Dierendokter dacht aan een nekhernia en stelde voor dat ik een dagje bij haar in de kliniek kwam logeren. Onder narcose hebben ze foto's van mijn nek gemaakt en omdat ik toch sliep gelijk mijn gebit schoongemaakt. 

               
Dus dat is ook weer helemaal Spic en Span. Baasje was heel tevreden, niet alleen over het resultaat, maar ook over de individuele aandacht die Dierendokters aan hun patiënten geven.

Volgens mij is ze gewoon jaloers, want ze wil voortaan zelf ook naar een Dierendokter i.p.v. naar haar eigen dokters. Ze zegt: 'Ik ben ook een zoogdier en kan best onder behandeling van een Dierendokter. Dat is ook veel goedkoper. Misschien dat die politieke partijen daar eens naar moeten kijken als ze perse willen bezuinigen in de gezondheidszorg.'

Ze vindt sowieso dat politici er geen verstand hebben, omdat ze het GEZONDHEIDSZORG noemen. 'ZIEKEN hebben ZORG nodig,' zegt ze. 'Gezonden redden zichzelf wel.' 
Zo mopperde ze nog een poosje door terwijl ze mijn tanden poetste. De meisjes van de Dierendokter hebben haar geleerd hoe ze dat moet doen. Iedere dag poetsen met een heerlijke kippentandpasta. Mmm... 
Alleen met die vingertandenborstel lukte het niet zo goed. Dus heeft baasje een tandenborstel voor peuters gekocht en dat gaat prima. 'Jip je bent toch net een peuter,' zegt ze.

Op de röntgenfoto was niet veel te zien. Zekerheidshalve draag ik nu wel een borsttuig met legermotief, omdat er niet aan mijn nek mag worden getrokken. 




Gelukkig loop ik weer goed en kruip 's nachts zo als vanouds stiekem bij baasje in bed. Maar als het terug komt krijg ik toch die CAT scan.

               

Woef! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van juni 2010

Niet vies doen!

          
  
Mensen zijn rare dieren. Echt waar, soms snap ik niets van hen. Neem bijvoorbeeld de ophef over priesters en nonnen, die aan kinderen hebben zitten frunniken en die daar nu 'nichts mehr von wissen'. En de verontwaardiging daarover in actualiteitenprogramma's.
Sowieso zijn het gebeurtenissen van meer dan een halve eeuw geleden: de kinderen zijn nu mannen en vrouwen op leeftijd. De daders, dood of seniel. Hoe achterhaal je wat werkelijk gebeurd is?

Alleen zeker is dat er ouders waren, die in de veronderstelling leefden dat paters en nonnen hun kind beter konden opvoeden dan zij zelf en het naar een internaat brachten. 

Dom, dom, dom, hoe kan je zoiets doen. Je kind overdragen aan mensen die zelf geen kinderen hebben. Ze ook niet willen. Er misschien zelfs een hekel aan hebben. En bovendien niets van seks willen weten: alle vleselijke lusten afzweren en daar breng je dan je kind, je oogappel, je vlees geworden liefde heen! Dat is toch om moeilijkheden vragen niet! Dat is toch de kat op het spek binden!

En als de fysiologie van zo'n non of pater toch begint te werken, er iets gebeurt wat ze eigenlijk niet willen, ja dan kunnen ze maar één ding doen en dat is het zo snel mogelijk vergeten.

Stel je voor dat mijn moeder Keetje zoiets gedaan zou hebben. Dat ze dacht: het is wel goed hoor, ik heb al vier nestjes met jonge hondjes grootgebracht. Dit vijfde nest voedt een andere hond maar op en dat ze mij 'kleine Jack Russell pup' in de mand van een Mechelse herder had neergelegd – een reu wel te verstaan – met het idee, dat die van mij een goede politiehond zou kunnen maken. Iedereen snapt toch dat zoiets niet kan, dat daar nare dingen van komen.

Nee puppy's horen in het nest van hun eigen moeder. Daar leren ze al spelende alle gedragingen die ze later in het leven nodig hebben. Nou helemaal waar is dit toch niet. Want toen ik klein was speelde ik met mijn broertjes en zusje van die opwindende spelletjes. Je weet wel: onder elkaars staart snuffelen, oortje bijten, buikje likken en bij een ander op de rug klimmen. Mijn moeder vond dat goed. Het hoorde bij de opvoeding. 

Alleen nu ik groot ben en bij baasje woon heb ik ook wel eens zin. Je weet wel; even lekker ergens stevig tegen aan. Maar baasje roept dan direct: 'ophouden Jip, we gaan hier niet vies doen.' En dat terwijl ze me zelf wel eens verteld heeft, dat ze als klein kind met haar broertjes en zusje doktertje speelden. Dat is bij elkaar in de onderbroek naar voor- en achterbillen kijken of even aan een blote buik voelen. Gewoon opwindende spelletjes.

Alleen moest baasje daarna naar de kerk. Opbiechten aan een priester dat ze onkuis was geweest, dat ze vies had gedaan. In een donker hoek van de kerk, achter de middelste deur van een grote driedeurskast, onzichtbaar voor baasje, luisterde de priester naar haar zondige verhaal en naar de zondige verhalen van alle parochianen. Zelf streng op dieet maar wel verplicht om de hele menukaart aan te horen. Dat kan natuurlijk niet goed gaan, dat kan ik - een hond – nog wel begrijpen.

Woef! Jip

Verscheen eerder in de VoordorpVooruit van april 2010